Wystawa przygotowana została w związku z obchodami pierwszego Narodowego Dnia Pamięci Ofiar Niemieckiej Zbrodni Pomorskiej 1939 r.

Wystawa prezentuje dzieje zapomnianego miejsca kaźni, jakim były niemieckie obozy w Działdowie (niem. Soldau). Funkcjonujący w latach 1939–1945 lager Soldau był ważnym ogniwem w niemieckim systemie terroru na ziemiach Polski północnej. Dokonywane przez okupanta formalne zmiany nazwy i przeznaczania obozu nie przesłoniły podstawowego zadania, jakim była planowa eksterminacja polskiej elity narodowej północnego Mazowsza, w tym szczególnie duchowieństwa.

Okupacja niemiecka na terenie Kaszub i Kociewia w 1939 r. miała inny charakter niż powszechnie znana polityka realizowana przez Niemców w Generalnym Gubernatorstwie. Pomorze Gdańskie zostało uznane za ziemie odwiecznie niemieckie i wcielone do Rzeszy.

Wystawa prezentuje początki kina na ziemiach polskich oraz najważniejsze zjawiska i trendy w kinematografii II RP. Następnie przenosi nas w ponury czas II wojny światowej, przedstawiając sytuację, w jakiej znalazły się kino i teatr pod okupacją niemiecką, sowiecką oraz na uchodźstwie, a także uświadamiając, jaka była skala represji wobec polskich artystów filmowych i scenicznych ze strony obu okupantów.

Ekspozycja ukazuje życie dzieci od okresu międzywojennego do zakończenia II wojny światowej. Brutalnie przerwane przez wojnę i okupację dzieciństwo pozostawiło w ich życiu ogromną traumę. O wyborach między byciem ofiarą, biernym obserwatorem a obrońcą opowiada wystawa.

Na panelach ukazano działania okupanta niemieckiego i sowieckiego wobec warstw przywódczych Kresów Zachodnich II RP. Wystawa ukazuje przygotowanie i realizację Akcji „Tannenberg”, polegającej na sporządzeniu list proskrypcyjnych Polaków przeznaczonych do likwidacji, jak również akcję „Politycznego oczyszczania gruntu” (Politische Flurbereinigung), podczas której dokonano fizycznego unicestwienia najbardziej aktywnych politycznie i społecznie Wielkopolan, częstokroć podczas publicznych egzekucji.

Wystawa została przygotowana na podstawie materiałów z wielu archiwów i muzeów regionalnych oraz ze zbiorów prywatnych. Prezentuje tematy dotyczące początków okupacji, funkcjonowania aparatu nazistowskiego w Polsce, oporu społeczeństwa polskiego i różnych aspektów życia codziennego w kontekście niemieckich planów całkowitej germanizacji tzw. Kraju Warty, który pod rządami namiestnika Arthura Greisera miał być zmieniony we wzorcowy okręg Rzeszy.

Bogaty zbiór prezentowanych dokumentów podzielony został na bloki tematyczne odzwierciedlające główne nurty polityki okupanta wobec ludności i przedstawiające podstawowe aspekty życia mieszkańców okupowanej Rzeszowszczyzny.

Ekspozycja przygotowana w 70. rocznicę mordu dokonanego w 1941 r. przez Niemców na polskich profesorach we Lwowie prezentuje to wydarzenie w szerszym kontekście: po pierwsze – miejsca, czyli Lwowa, miasta należącego przed wojną do Polski; po drugie – działań okupantów zamierzających do likwidacji polskich elit i wreszcie – głębokiej więzi łączącej Lwów i Wrocław.

Ekspozycja zawiera zdjęcia przybliżające sylwetkę o. Rajmunda Kolbego (Maksymiliana Marii Kolbego) – franciszkanina, misjonarza, założyciela „Rycerstwa Niepokalanej” oraz budowniczego klasztoru franciszkańskiego w Niepokalanowie, który poniósł męczeńską śmierć w obozie w Auschwitz.

Wystawa, zorganizowana w 70. rocznicę rozpoczęcia niemieckiej akcji wysiedleńczo-osadniczej na Zamojszczyźnie, ukazuje nie tylko przygotowania i przebieg Aktion Zamosc, ale również organizowanie pomocy dla wysiedlanej ludności Zamojszczyzny, cywilny i zbrojny opór struktur Polskiego Państwa Podziemnego wobec działań okupanta oraz powojenne próby osądzenia zbrodni niemieckich na Zamojszczyźnie, podjęte przez sądownictwo polskie i międzynarodowe.